Bóle porodowe. Lek. Paweł Baljon. 77 poziom zaufania. Witam serdecznie. W takiej sytuacji należałoby zgłosić się do ginekologa aby wykonać USG. Możliwe, że jest to wynik zapalenia przydatków. redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie. Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników. Ból ścięgna Achillesa (potocznie i skrótowo określany czasem przez pacjentów jako ból Achillesa) spowodowany urazem jest nagły i silny, towarzyszy mu obrzęk ścięgna oraz łydki, podskórny wylew i zaczerwienienie. Poruszanie się jest utrudnione, występuje ból przy chodzeniu, a ruchy stopą są ograniczone. Często pojawi się Ból śródstopia od góry i ból w stopie od dołu. Ból stopy to jedna z najczęściej zgłaszanych dysfunkcji tej części ciała. Specyfika budowy stopy, jej złożony charakter, niesie za sobą dość dużo możliwości różnorodnych uszkodzeń czy stanów zapalnych tkanek prowadzących do powstania bólu pod stopą przy chodzeniu czy też bólu pięty. Nasilają się po staniu, siedzeniu, chodzeniu, a ustępują w pozycji leżącej. Ten typ bólów kręgosłupa lędźwiowego jest charakterystyczny dla okresu choroby krążka międzykręgowego przed przerwaniem pierścienia włóknistego. Inny rodzaj bólu kręgosłupa lędźwiowego to ból zapalny. Ból gardła. Lek. Aleksandra Witkowska Medycyna rodzinna , Warszawa. 82 poziom zaufania. witam, ból może być związany z nadwyrężeniem mięśni w wyniku intensywnego kaszlu. Jeżeli zauważył Pan jakiekolwiek uwypuklenie w powłokach jamy brzusznej/pachwiny - możliwa przepuklina. W przypadku jej pęknięcia ból jest nagły, ostry, kłujący, mogą występować objawy otrzewnowe. Zobacz też: Ból kręgosłupa lędźwiowego promieniujący do nóg. Kłujący ból brzucha. Skręt lewego jajnika wywołuje ostry, kłujący ból podbrzusza lewego. Ból lokalizuje się nad zmienionym jajnikiem, często może promieniować do Co może oznaczać ból podbrzusza podczas biegania? – odpowiada Dr n. med. Maria Magdalena Wysocka-Bąkowska Co oznacza ból lędźwi po upadku na rolkach? – odpowiada Lek. Bartłomiej Grochot Ból w okolicy pępka przy chodzeniu – odpowiada Lek. Małgorzata Horbaczewska NuWjk. Witam! Opisane dolegliwości bólowe zdecydowanie wymagają oceny lekarza, najpewniej także wykonania USG oraz oceny ginekologicznej. Sugeruję skonsultować się z lekarzem POZ, który zbierze wywiad, zbada Panią oraz pokieruje dalszym postępowaniem. Ból krzyża (ból w dole pleców, ból odcinka lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa) jest powszechną dolegliwością, rzadko kiedy oznaczającą poważną chorobę. Z reguły ustępuje samoistnie, ale ma tendencję do nawrotów – dlatego ważne jest zapobieganie mu poprzez modyfikację stylu życia. W niektórych przypadkach objaw ten wymaga jednak pilnej konsultacji z lekarzem. Co to jest ból krzyża i jakie są jego przyczyny? Bólem krzyża nazywa się ból dolnego odcinka kręgosłupa, tzw. odcinka lędźwiowo-krzyżowego. Jest to dolegliwość niezwykle powszechna – doświadcza jej niemal każdy z nas. Stanowi jedną z głównych przyczyn niezdolności do pracy oraz pogorszenia jakości życia, mimo że bardzo rzadko jest związany z poważną chorobą. Najczęściej występuje tzw. ból nieswoisty, czyli taki, któremu nie da się przypisać konkretnego czynnika lub czynników sprawczych. Z reguły nie oznacza poważnej choroby i mija bez leczenia, aczkolwiek ma tendencję do nawrotów. Tylko u co dziesiątego pacjenta ból krzyża ma konkretną przyczynę, wymagającą dalszej diagnostyki. W większości przypadków jest wynikiem mechanicznego uszkodzenia różnych struktur tworzących i otaczających kręgosłup: kręgów, krążków międzykręgowych (tzw. dysków), stawów międzykręgowych, mięśni, ścięgien, więzadeł i nerwów. Jego przyczyną może być: przeciążenie mięśni, ścięgien lub więzadeł przykręgosłupowych przepuklina krążka międzykręgowego (tzw. dyskopatia) wady postawy i budowy ciała, wady wrodzone kręgosłupa zmiany zwyrodnieniowe, prowadzące np. do przesunięcia struktur kręgosłupa w stosunku do siebie lub zwężenia kanału kręgowego złamania kręgów w przebiegu osteoporozy. Do rzadszych przyczyn bólu krzyża należą: choroby reumatyczne (np. zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa), zakażenia, nowotwory, choroby narządów jamy brzusznej i miednicy (np. tętniak aorty, choroby nerek, trzustki, narządów rodnych). Trzeba pamiętać, że ból krzyża może być jedynie objawem innych chorób, czasem ciężkich, wymagających pilnego kontaktu z lekarzem. Jakie są czynniki ryzyka bólu krzyża? Wystąpieniu bólu krzyża sprzyjają: wiek (najczęściej pojawia się pomiędzy 30. a 60. rż.) wystąpienie bólu krzyża w przeszłości czynniki psychiczne – przewlekły stres, niezadowolenie z pracy, depresja słaba kondycja fizyczna otyłość wykonywana praca (zarówno długie siedzenie przy biurku, jak i ciężka praca fizyczna, podnoszenie ciężkich przedmiotów, częste schylanie się i skręcanie tułowia) palenie papierosów współistnienie innych chorób. Jak często występuje ból krzyża? Bólu krzyża doświadcza około 80% ludzi. Najczęściej występuje u osób w wieku 30–60 lat. Stanowi jedną z najczęstszych przyczyn wizyt u lekarza. Ból krzyża - objawy Ponieważ u różnych osób ból krzyża może mieć zupełnie inny charakter, aby go bliżej opisać, trzeba określić: czas trwania – może trwać krótko i ustąpić w ciągu kilku dni lub tygodni albo przedłużać się na miesiące i lata natężenie – od tępego pobolewania do bardzo silnego, rwącego bólu, który blokuje niemal każdy ruch kręgosłupa lokalizację – może ograniczać się do kręgosłupa lub promieniować do pośladka, uda, łydki, a nawet do stopy (po jednej lub obydwu stronach) czynniki nasilające – zależnie od przyczyny wzmaga się w ruchu lub w spoczynku, przy zgięciu lub wyprostowaniu pleców, niekiedy jest wywoływany przez kaszel i kichanie, może pojawiać się w nad ranem i wybudzać ze snu czynniki towarzyszące – gorączka, osłabienie, nieuzasadnione chudnięcie, ból wielu stawów, choroby współistniejące, stosowane leki. Dzięki tym informacjom można wstępnie określić podłoże dolegliwości. Ból nieswoisty (ok. 90% przypadków) – związany jest z przeciążeniem różnych struktur tworzących kręgosłup, natomiast nie można przypisać mu konkretnej przyczyny. Pojawia się typowo po wysiłku lub niewielkim urazie i zmniejsza w spoczynku, chociaż dolegliwości może wywoływać również długie pozostawanie w jednej pozycji. Najsilniej odczuwany jest w dolnej części kręgosłupa, ale może również promieniować po stronie zewnętrznej uda do poziomu kolana. Ból nieswoisty mija najczęściej w ciągu kilku dni, a w ciągu 3 miesięcy zmniejsza się u 90% osób. Niestety często po pewnym czasie nawraca. Ból związany z zespołem korzeniowym lub zwężeniem kanału kręgowego – wywołany jest uciskiem rdzenia kręgowego lub wychodzących z niego nerwów przez zwężone struktury kręgosłupa (przyczyną jest najczęściej wpuklanie się dysku do kanału kręgowego lub zmiany zwyrodnieniowe). Wyróżnia się kilka rodzajów tych dolegliwości. Zespół korzeniowy – ból ma charakter „rwący” lub „piekący” i promieniuje do obszaru kończyny zaopatrywanego przez drażnione nerwy (tzw. rwa kulszowa, rwa udowa), powoduje również drętwienie, mrowienie i osłabienie siły mięśniowej zajętej okolicy. Może pojawiać się nagle, np. po podniesieniu ciężkiego przedmiotu, często jednak początek choroby jest mało uchwytny. Nasila się podczas zginania tułowia, a także podczas kaszlu i kichania. Najczęściej ataki bólu występują na przemian z okresem względnego spokoju. Zespół ogona końskiego – cechuje go pojawienie się rozległych zaburzeń czucia i ruchu w obrębie krocza oraz obydwu kończyn dolnych, z zaburzeniami oddawania moczu i stolca. Konieczna jest pilna interwencja chirurgiczna, gdyż nawet kilkugodzinna zwłoka może prowadzić do nieodwracalnych uszkodzeń nerwów. Chromanie przestankowe neurogenne, typowe dla zwężenia kanału kręgowego. Chodzeniu towarzyszy ból krzyża, osłabienie kończyn dolnych oraz skurcze i bóle łydek (wymagają one wykluczenia zaburzeń krążenia w kończynach dolnych). Ból nasila się przy wyproście kręgosłupa i staniu, a zmniejsza przy pochyleniu do przodu i wchodzeniu pod górę. Dolegliwości z reguły narastają stopniowo, ale mogą również utrzymywać się na stałym poziomie. Ból prawdopodobnie spowodowany inną chorobą. Sporadycznie ból krzyża może być manifestacją innej choroby kręgosłupa lub sąsiadujących narządów. W przebiegu zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa (ZZSK) ból typowo zlokalizowany jest głęboko w pośladku, nasila się w godzinach porannych, wybudzając chorego ze snu; ból i sztywność kręgosłupa zmniejszają się podczas ruchu. Przyczyną bardzo silnego bólu nieustępującego w spoczynku i w godzinach nocnych może być nowotwór lub zakażenie występujące w obrębie kręgosłupa; chorobom tym towarzyszy z reguły pogorszenie samopoczucia, chudnięcie lub gorączka. Ból krzyża może wystąpić również w przebiegu chorób sąsiadujących narządów – na rozpoznanie wskazują wówczas charakterystyczne objawy. Ból psychogenny – nie należy zapominać, że ból krzyża może być również niecharakterystyczną oznaką pogorszenia stanu psychicznego, wynikającego z przewlekłego stresu lub depresji. Co robić w razie wystąpienia bólu krzyża? Jeśli nie występują żadne niepokojące objawy (patrz wyżej), ból krzyża ustępuje najczęściej samoistnie w ciągu kilku dni lub tygodni. W większości przypadków najlepszym postępowaniem jest powrót do codziennych czynności przy jednoczesnym unikaniu zarówno nadmiernej aktywności fizycznej, jak i leżenia w łóżku (mogą wydłużyć czas trwania dolegliwości). Należy unikać pozycji i czynności nasilających ból. Krótkotrwałe leżenie w łóżku (zazwyczaj przez dobę) może być konieczne w przypadku bardzo silnego bólu krzyża, zwłaszcza z objawami zespołu korzeniowego, należy jednak starać się jak najszybciej wrócić do codziennej aktywności w granicach tolerowanych dolegliwości. Dłuższe unieruchomienie powoduje osłabienie mięśni i pogorszenie ogólnej kondycji fizycznej, może również prowadzić do poczucia niesprawności i pogorszenia nastroju. W razie potrzeby można zastosować leki przeciwbólowe: paracetamol lub inne niesteroidowe leki przeciwzapalne (przestrzegając zalecanych dawek i przeciwwskazań). W niektórych przypadkach lekarz może przepisać leki rozluźniające mięśnie lub silniejsze leki przeciwbólowe (nie należy ich stosować samodzielnie). Ulgę mogą przynieść również okłady z lodu, ograniczające miejscowy stan zapalny i działające rozluźniająco na więzadła oraz mięśnie, albo powierzchowne stosowanie ciepła, które również rozluźnia mięśnie (okłady wykonuje się 3–4 razy dziennie po 10–15 min). Dobrze jest spać na boku, z poduszką między podkurczonymi nogami, co zmniejsza napięcie kręgosłupa. W leczeniu ostrego bólu krzyża stosuje się również tzw. techniki manualne (manipulacje i mobilizacje kręgosłupa), ale może je wykonywać tylko doświadczony lekarz lub rehabilitant. Jeśli dolegliwości nie zmniejszają się w ciągu 4 tygodni, należy zgłosić się do lekarza. Objawy alarmowe wymagające pilnego kontaktu z lekarzem w przypadku bólu krzyża Wezwij pogotowie ratunkowe (999 lub 112), jeżeli: wystąpiło zatrzymanie/nietrzymanie moczu lub stolca, osłabienie czucia w okolicy krocza ból wystąpił po upadku lub urazie i nie ustępuje. Zgłoś się pilnie do lekarza, jeżeli bólowi krzyża towarzyszy co najmniej jedno z poniższych: osłabienie, ból lub drętwienie jednej nogi albo obu nóg nasilenie bólu w trakcie kaszlu lub kichania nasilenie bólu i sztywności szczególnie w godzinach nocnych pojawianie się bólu przy chodzeniu i utrzymywaniu pozycji stojącej gorączka i chudnięcie bez ewidentnej przyczyny przyjmujesz lub niedawno przyjmowałeś(aś) glikokortykosteroidy (sterydy) lub zastrzyki dożylne przebyłeś(aś) w ostatnim czasie zabieg operacyjny, zwłaszcza urologiczny lub ginekologiczny chorujesz na chorobę nowotworową lub inną ciężką chorobę współistniejącą ból jest bardzo silny i nie ustępuje w spoczynku. Lekarz pierwszego kontaktu może rozpoznać i z powodzeniem leczyć większość postaci bólu krzyża. W przypadku podejrzenia poważnej choroby lub braku poprawy po kilku tygodniach leczenia skieruje Cię do odpowiedniego specjalisty (reumatologa, ortopedy lub neurologa). W jaki sposób lekarz ustala rozpoznanie? Lekarz ustala rozpoznanie na podstawie zebranych od pacjenta informacji oraz objawów wykrytych podczas badania układu ruchu. W większości przypadków nie są konieczne żadne dodatkowe badania laboratoryjne ani obrazowe – zleca się je dopiero wtedy, jeśli istnieje podejrzenie jakiejś konkretnej przyczyny bólu krzyża albo nie ma poprawy po zastosowanym leczeniu. W pierwszej kolejności wykonuje się zdjęcia radiologiczne, a w niektórych sytuacjach (np. w przypadku podejrzenia ucisku na korzeń nerwowy lub zwężenia kanału kręgowego) inne badania obrazowe, takie jak tomografia komputerowa czy rezonans magnetyczny. W ponad 90% przypadków występuje tzw. ból nieswoisty, którego przyczyny nie da się jednoznacznie określić – wyniki badań są często prawidłowe, mimo że chory odczuwa ból. Z drugiej strony, nawet jeśli badania wykażą na przykład zmiany zwyrodnieniowe lub inne zaburzenia budowy kręgosłupa, nie oznacza to, że właśnie one są odpowiedzialne za odczuwane dolegliwości. Doprowadza to czasami do błędnego rozpoznania przyczyny bólu i naraża chorego na niepotrzebny stres i koszty. Sposoby leczenia bólu krzyża Najczęściej ból krzyża ustępuje bez leczenia lub dzięki prostym metodom postępowania (patrz wyżej: Co robić w razie wystąpienia bólu?). Jeśli jednak dolegliwości nie zmniejszają się po upływie kilku tygodni lub pojawią się objawy alarmowe (patrz powyżej), należy zgłosić się do lekarza – w zależności od podejrzewanej przyczyny zadecyduje on o dalszym postępowaniu. Najczęściej są to różne formy leczenia zachowawczego (wśród których kluczową rolę odgrywa rehabilitacja), tylko w wyjątkowych przypadkach wskazana jest operacja kręgosłupa. Leczenie zachowawcze bólu krzyża Ćwiczenia fizyczne – regularne ćwiczenia mięśni pleców i brzucha wzmacniają kręgosłup. Nie wolno wykonywać ćwiczeń, które wywołują ból. Program ćwiczeń powinien dobrać doświadczony lekarz lub rehabilitant; chory kontynuuje trening samodzielnie w domu. Oprócz ćwiczeń ukierunkowanych na wzmocnienie kręgosłupa należy dbać o dobrą kondycję fizyczną. Leki – stosuje się je pomocniczo w celu zmniejszenia bólu i ułatwienia ćwiczeń rehabilitacyjnych. Najczęściej stosuje się paracetamol lub niesteroidowe leki przeciwzapalne, które można kupić bez recepty. Bez konsultacji z lekarzem nie należy ich przyjmować dłużej niż dwa tygodnie. Lekarz może zalecić również inne leki, np. rozluźniające mięśnie, opioidy, a nawet leki przeciwdepresyjne (niektóre z nich odgrywają ważną rolę w leczeniu długotrwałego bólu krzyża). Różne formy fizykoterapii (ultradźwięki, przezskórna stymulacja nerwów, diatermia, lasery, powierzchowne stosowanie ciepła, krioterapia) rozluźniają mięśnie oraz więzadła i ułatwiają ich rozciąganie. Stosowane są jako metody ułatwiające wykonywanie ćwiczeń rehabilitacyjnych. Leżenie w łóżku – jeszcze niedawno było podstawową metodą leczenia bólu krzyża, jednak badania wykazały, że nie tylko nie przynosi spodziewanych korzyści, ale może wręcz wydłużyć czas trwania dolegliwości. Unieruchomienie wiąże się z takimi powikłaniami, jak osłabienie ogólnej kondycji fizycznej, osłabienie mięśni i obniżony nastrój; sprzyja również tworzeniu się zakrzepów w naczyniach. Obecnie krótkotrwałe leżenie w łóżku zaleca się jedynie w przypadku bardzo silnego bólu „blokującego” każdy ruch kręgosłupa lub ciężkich objawów zespołu korzeniowego. Należy jak najszybciej wrócić do codziennych aktywności w granicach tolerowanych dolegliwości, unikając czynności nasilających ból. Techniki manualne (manipulacje i mobilizacje kręgosłupa) – polegają na uruchomieniu tkanek miękkich położonych w bolącej okolicy kręgosłupa. Mogą znieść ból, jeśli dolegliwości nie trwają dłużej niż kilka tygodni, później ich stosowanie nie przynosi na ogół poprawy. Powinno się je stosować w połączeniu z ćwiczeniami fizycznymi, a nie jako jedyną metodę leczenia. Może je wykonywać tylko doświadczony lekarz lub rehabilitant. Wyciąg lędźwiowy i dekompresja osiowa kręgosłupa – polegają na rozciągnięciu kręgów lędźwiowych siłą dobraną do masy ciała. Zmniejszenie bólu wynika z odciążenia chorego dysku międzykręgowego. Techniki te można stosować wyłącznie na zlecenie i pod kontrolą lekarza, po rozważeniu możliwych przeciwwskazań. Ortezy lędźwiowe pomagają utrzymać kręgosłup lędźwiowy w stabilnej pozycji. Ich rola polega głównie na przypominaniu o prawidłowej technice podnoszenia ciężarów i wykonywania skłonów, prawdopodobnie nie mają wpływu na zapobieganie bólowi krzyża. Blokady – zastrzyki z glikokortykosteroidów i/lub środka znieczulającego podawane bezpośrednio w okolicę, którą lekarz podejrzewa jako źródło bólu; mogą być pomocne jako jeden z elementów rehabilitacji, nie powinny być natomiast stosowane jako jedyna metoda leczenia. Może je wykonywać jedynie doświadczony lekarz. Masaże, joga, akupunktura – dotychczas nie dowiedziono ich leczniczego działania w bólu krzyża. Jeśli jednak powodują zmniejszenie bólu i poprawę samopoczucia, mogą być stosowane pomocniczo jako element rehabilitacji. Wsparcie psychiczne – ból krzyża, zwłaszcza długotrwały, powoduje pogorszenie nastroju i poczucie niesprawności. To z kolei nasila odczuwanie dolegliwości i zmniejsza szansę na powodzenie leczenia. W wielu przypadkach metody wsparcia psychicznego (terapia behawioralna, psychoterapia, leki przeciwdepresyjne) okazują się kluczowym elementem leczenia. Leczenie operacyjne bólu krzyża Jest konieczne u niewielkiego odsetka (1–3%) osób z bólem krzyża. Pilnym wskazaniem do leczenia chirurgicznego jest zespół ogona końskiego, guz lub zakażenie (w niektórych przypadkach) w obrębie kręgosłupa albo ciężki niedowład kończyny wynikający z ucisku na struktury nerwowe. Leczenie chirurgiczne można również rozważyć u osób z nieustępującym pomimo leczenia zespołem korzeniowym oraz zwężeniem kanału kręgowego. Czy możliwe jest całkowite wyleczenie? Zdecydowana większość ataków bólu krzyża ustępuje w ciągu kilku dni lub tygodni, a u 80–90% chorych poprawa następuje w ciągu 3 miesięcy. Niestety w ponad połowie przypadków ból krzyża nawraca. U co dziesiątej osoby ból krzyża trwa powyżej 3 miesięcy i staje się stanem przewlekłym, co zmniejsza szanse na wyleczenie i może prowadzić do niesprawności. Większość osób z przewlekłym bólem krzyża może jednak kontynuować dotychczasową pracę. Całkowite ustąpienie bólu jest u nich mniej realne, natomiast celem leczenia staje się zmniejszenie dolegliwości i poprawa jakości życia. Kluczem do sukcesu jest odpowiednie postępowanie profilaktyczne oraz lecznicze – zrozumienie choroby, poprawa sprawności fizycznej oraz wsparcie psychiczne poprawiają funkcjonowanie w życiu codziennym i zmniejszają liczbę zaostrzeń bólu krzyża. Co trzeba robić po zakończeniu leczenia? Już po pierwszym epizodzie bólu krzyża, a najlepiej zanim on wystąpi, naucz się dbać o prawidłowe funkcjonowanie kręgosłupa (patrz poniżej). Pamiętaj, że ból krzyża często nawraca, dlatego o kręgosłup trzeba dbać do końca życia. Jeżeli uczestniczyłeś w zajęciach rehabilitacyjnych, kontynuuj wykonywanie zaleconych ćwiczeń w domu. Zgłoś się do lekarza, jeżeli dolegliwości nie ustępują po upływie kilku tygodni – leczenie bólu krzyża jest łatwiejsze na początku, zanim przejdzie on w fazę przewlekłą. Pilnego kontaktu z lekarzem wymagają również niepokojące objawy wymienione powyżej. Co robić, aby zapobiec bólowi krzyża? Aby zapobiec bólowi krzyża lub zmniejszyć ryzyko jego nawrotu: dbaj o kondycję fizyczną i prawidłową postawę ciała poprzez: ćwiczenia ogólnie usprawniające (np. pływanie, jazda na rowerze, szybki marsz) wykonywane co najmniej przez 30 minut, minimum 3 razy w tygodniu ćwiczenia wzmacniające mięśnie pleców i brzucha odpowiednią rozgrzewkę przed ćwiczeniami i stopniowe „schładzanie” mięśni po ich zakończeniu pozbądź się nadwagi w razie konieczności spędzenia dłuższego czasu w pozycji siedzącej podkładaj poduszkę pod kręgosłup lędźwiowy lub korzystaj ze specjalnego fotela, rób sobie przerwy na rozruszanie się Ryc. 1. Prawidłowa technika podnoszenia nie dźwigaj ciężkich przedmiotów, naucz się prawidłowej techniki podnoszenia (nie pochylaj się nad podnoszonym przedmiotem, tylko przykucnij, a wstając, używaj mięśni nóg i brzucha) śpij na średnio twardym materacu, najlepiej na boku, chociaż lekarz lub rehabilitant może dobrać indywidualną pozycję do odpoczynku i snu noś wygodne buty na niskim obcasie, w razie potrzeby stosuj wkładki korygujące płaskostopie dbaj o właściwą dietę i dostarczaj kościom odpowiednią ilość wapnia oraz witaminy D nie pal papierosów. Jaki tryb życia zaleca się osobom z bólami krzyża? Przede wszystkim należy zaprzestać palenia papierosów. Stwierdzono wyraźną zależność pomiędzy paleniem papierosów a bólami dolnego odcinka kręgosłupa. Istnieją co najmniej trzy przyczyny tego związku. Po pierwsze, przewlekły kaszel może powodować uszkodzenia mięśni i więzadeł – ból będzie się pojawiał w czasie kaszlu. Po drugie, palacze są często mniej sprawni fizycznie, mają zatem słabsze mięśnie i wadliwą postawę, co powoduje dolegliwości bólowe. Po trzecie, istnieje podejrzenie, że nikotyna zawarta w dymie tytoniowym wykazuje działanie antyfibrynolityczne – skutkiem tego jest powstawanie blizn po mikrourazach zamiast prawidłowych odczynów naprawczych, blizny zaś powodują większe dolegliwości bólowe. Należy dbać o sprawność fizyczną, jej poprawę lub utrzymanie, jeśli jest zadowalająca. Nie ulega wątpliwości, że dobrze rozwinięte mięśnie brzucha i grzbietu zapobiegają dolegliwościom związanym z dolnym odcinkiem kręgosłupa. Najlepszym rodzajem aktywności ruchowej jest pływanie, ponieważ w naturalny sposób zwiększa masę mięśniową grzbietu. Nadwaga nieuchronnie prowadzi do powstania wadliwej postawy, która z kolei powoduje dolegliwości bólowe krzyża, dlatego należy utrzymywać odpowiednią masę ciała. Piśmiennictwo Andrei Calin, John Cormack, Reumatologia – pytania i odpowiedzi, Medycyna Praktyczna, 2000. #1 Napisany 11 luty 2013 - 17:58 piterg18 Wiek: 30 Płeć:Mężczyzna Miasto:Małopolska Staż [mies.]: 24 Cześć Od trzech dni gdy tylko chodze odczuwam ból w lewym boku u dołu brzucha tak po żebrem, ból ten nie jest duży i co dziwne tylko przy chodzeniu , brzuch mnie nie boli ,nie mam z nim innych problemów , mieliście coś takiego kiedyś ,co to jest i od czego? Ostatnio dużo odśnieżałem , biegałem na nartach możliwe było by jakieś nadwyrężenie zawianie?czy może coś innego ? 0 Wróć do góry Doradca KFD Doradca KFD KFD pro Siemka, sprawdź ofertę specjalną: Poniżej kilka linków do tematów podobnych do Twojego: #2 Napisany 11 luty 2013 - 18:10 maruagodiskate Wiek: 28 Płeć:Mężczyzna Miasto:Warszawa Staż [mies.]: 23 możliwe że nadwyrężyłeś skośne brzucha od odśnieżania śniegu 0 Wróć do góry #3 Napisany 11 luty 2013 - 19:12 encefalopatia Wiek: 33 Płeć:Mężczyzna Staż [mies.]: 18 witam to może być kilka rzeczy być możliwe że są to faktycznie nadwyrężone skośne ewentualnie nerw lub gałązka nerwu trzewnego lub żebrowego mogło dojść do tzw przewiania lub też nadwyrężenia ale nie koniecznie jeśli ból będzie się utrzymywał dłużej idź do lekarza. 1 Wróć do góry #4 Napisany 11 luty 2013 - 19:20 piterg18 Wiek: 30 Płeć:Mężczyzna Miasto:Małopolska Staż [mies.]: 24 dzieki za odp. 0 Wróć do góry #5 Napisany 13 marzec 2013 - 13:39 LACZEq Wiek: 27 Płeć:Mężczyzna Miasto:Kraków Staż [mies.]: 4lata mam taki sam problem z bólem z lewej strony podczas chodzenia lub biegania? Jak temu zaradzić? Co może to powodować ? Wcześniej miałem takie coś podczas biegania , a czasem wgle. Ostatnio od tygodnia tak mam. 0 Wróć do góry Aby skutecznie pozbyć się bólu kręgosłupa w odcinku lędźwiowym, najpierw trzeba ustalić, co go właściwie wywołało. Przyczyną może być wiele różnych rzeczy. Bólu w dolnej części pleców prędzej czy później doświadczy praktycznie każdy z nas. I tylko dla nielicznych będzie to problem nawracający zaledwie sporadycznie czy wręcz jednorazowy. Przeczytaj, co robić, gdy dopadną cię dolegliwości bólowe w okolicy odcinka lędźwiowego kręgosłupa, kiedy koniecznie zgłosić się do lekarza i jakie badania wykonać. Z poniższego artykułu dowiesz się ponadto jak zbudowany jest odcinek lędźwiowy kręgosłupa – i gdzie się znajduje,co może wywoływać ból kręgosłupa w odcinku lędźwiowym,kiedy zgłosić się do lekarza, gdy boli kręgosłup lędźwiowy,które badanie obrazowe najlepiej sprawdza się w diagnozowaniu bólu kręgosłupa lędźwiowego,jak leczy się ból kręgosłupa w odcinku lędźwiowym. Odcinek lędźwiowy kręgosłupa – budowa i położenie Odcinek lędźwiowy kręgosłupa, zwany też potocznie kręgosłupem lędźwiowym, stanowi pięć kręgów umiejscowionych zasadniczo pomiędzy miednicą a górną linią żeber. Powyżej znajduje się odcinek piersiowy, a poniżej – krzyżowy (nie zawsze więc prawidłowo mówi się czasem o „bólu krzyża”, gdy tak naprawdę chodzi właśnie o ból w odcinku lędźwiowym). Kręgi zbudowane są z twardej tkanki kostnej, ruchomość kręgosłupa zapewniają zaś obecne między nimi stawy międzywyrostkowe (w części okalającej rdzeń kręgowy, czyli główne połączenie nerwowe mózgu i reszty ciała) oraz elastyczne krążki międzykręgowe (w części trzonowej), które jednocześnie pełnią funkcję amortyzacyjną i zapobiegają wzajemnemu ścieraniu się kręgów. Owe krążki określane są z kolei potocznie mianem dysków. Na każdy z nich składają się dwa elementy: jądro miażdżyste i otaczający je pierścień włóknisty. To konkretnie galaretowate jądro pozwala kręgom zmieniać położenie względem siebie (oraz wracać do pierwotnej pozycji), podczas gdy posiadający znacznie bardziej zwartą strukturę pierścień chroni je i zapobiega nadmiernemu przemieszczaniu się krążka. Znajomość budowy wszystkich tych elementów jest kluczowa dla zrozumienia, skąd biorą się dolegliwości bólowe w odcinku lędźwiowym kręgosłupa. Przyczyny bólu w kręgosłupie lędźwiowym Najczęściej przyczyną bólu w tym rejonie jest dyskopatia, czyli degeneracja krążków międzykręgowych. Rozpoczyna się ona już w okresie dojrzewania i postępuje z wiekiem, w tempie zależnym od rozmaitych czynników (p. niżej). Wskutek licznych przeciążeń i mikrourazów – na które z całego kręgosłupa najbardziej narażony jest właśnie odcinek lędźwiowy – włókna pierścienia mogą pękać, prowadząc do przemieszczania się jądra miażdżystego ku tyłowi, w kierunku kanału kręgowego i biegnącego wewnątrz rdzenia. Wywołuje to ostry, przeszywający ból, od którego pochodzi potoczna nazwa tego zjawiska: „postrzał”. Innymi jego określeniami są „lumbalgia” oraz „lumbago”. O rwie kulszowej (albo udowej, ewentualnie o bólu korzonków) mowa natomiast wtedy, gdy jądro miażdżyste wysunie się ze swej centralnej pozycji w dysku tak bardzo, że zacznie uciskać na korzenie nerwowe w kanale kręgowym. Ból kręgosłupa promieniuje wtedy często do pośladka, uda lub stopy. Przepuklina jądra miażdżystego – nazywana też przepukliną kręgosłupa albo mniej fachowo: wypadnięciem dysku – to zaś sytuacja, w której pierścień włóknisty ulega całkowitemu przerwaniu, a jądro wędruje do kanału kręgowego, powodując jeszcze większy ucisk czy nawet uszkodzenie nerwów. Bólowi towarzyszyć mogą wówczas dodatkowe objawy neurologiczne, które opisujemy w dalszej części tekstu. Niekiedy problem leży po stronie nie tyle dysków, ile stawów międzywyrostkowych. Dojść może chociażby do ich zapalenia lub zwyrodnienia albo też wytworzenia wypełnionej płynem stawowym tzw. torbieli maziówkowej, która uciskając korzenie nerwowe w kanale kręgowym, przyczynia się do rozwoju rwy kulszowej. Stenoza, czyli patologiczne zwężenie tego kanału, bywa ponadto efektem pojawienia się na obrzeżach stawów kostnych wyrośli zwanych osteofitami – a także guzów złośliwych. Za ból w lędźwiach odpowiadać mogą również przeciążenia czy przykurcze mięśni przykręgosłupowych oraz oczywiście urazy (złamania, krwiaki) w obrębie kręgosłupa. Czasami jednak źródła dolegliwości poszukiwać należy całkowicie poza układem ruchu. Do dolnej części pleców promieniować potrafią bowiem chociażby bóle związane z występowaniem: chorób układu moczowego i nerek (np. kolka nerkowa, zapalenie pęcherza),schorzeń trzustki, wątroby lub układu pokarmowego (przewlekłe zaparcia),schorzeń prostaty u mężczyzn (zapalenie, nowotwór),bolesnych miesiączek, endometriozy, procesów zapalnych czy nowotworowych w obrębie narządów rodnych u kobiet. Postawienie prawidłowej diagnozy – niezbędne, aby zaplanować właściwe leczenie – wymaga więc często nie tylko fachowej wiedzy i doświadczenia, ale też wykonania konkretnych badań obrazowych, o których szerzej za chwilę. Ból w lędźwiach – kiedy zgłosić się do lekarza? Kiedy w odcinku lędźwiowym kręgosłupa pojawiają się ostre dolegliwości bólowe, większość osób odruchowo zaczyna unikać nasilających je pozycji czy działań i szuka ulgi w konkretnym ułożeniu ciała (np. z poduszką pod plecami lub kolanami w pozycji na wznak albo z ugiętymi stawami biodrowymi i kolanowymi w pozycji na boku), wypoczywa, stosuje okłady (chłodzące bądź rozgrzewające) czy przeciwbólowe preparaty dostępne bez recepty (zarówno te doustne, jak i w formie maści). Poprawa następuje wówczas zwykle w ciągu 1-2 dni. Gdyby jednak po 3-4 dniach ból nadal się utrzymywał lub wręcz jeszcze nasilił, koniecznie należy odwiedzić specjalistę. Podobnie w sytuacji, gdy bólowi towarzyszą zaburzenia czucia na skórze nogi lub osłabienie siły mięśniowej na którymś odcinku kończyny dolnej (np. niemożność zgięcia lub wyprostowania stopy w stawie skokowym) albo kiedy dyskomfort jest tak duży, że uniemożliwia oddanie moczu lub stolca przez kolejne 12 godzin, nawet mimo zażycia środków przeciwbólowych oraz ciepłej kąpieli. Jeśli zaś ból ma charakter przewlekły, do odwiedzenia lekarza powinno skłonić nagłe pojawienie się gorączki i dreszczy, nasilanie się problemu w nocy tudzież w pozycji leżącej lub utrata masy ciała bez wyraźnej przyczyny. Ból kręgosłupa lędźwiowego – objawy i czynniki ryzyka Podczas wizyty specjalista zapyta o to, kiedy i w jakich okolicznościach pojawiły się dolegliwości, kiedy się wzmagają (a co je łagodzi) i w którym miejscu dokładnie występują. Ból w trakcie chodzenia oznacza najczęściej schorzenie stawów kręgosłupa. Jeśli jest tępy, rozlany, stopniowo narastający i nasila się po chodzeniu, siedzeniu czy staniu, a ustępuje w leżeniu, można podejrzewać chorobę krążka międzykręgowego w okresie przed przerwaniem pierścienia włóknistego. Innym rodzajem bólu kręgosłupa w odcinku lędźwiowym jest ból nagły, przeszywający, ostry, głęboko zlokalizowany, który nasila się przy choćby niewielkim ruchu, a pojawia po gwałtownym schylaniu, skręcie tułowia czy podniesieniu ciężkiego przedmiotu. Towarzyszyć mu może częściowe unieruchomienie na skutek odruchowego przykurczu mięśni przykręgosłupowych. Jeśli promieniuje do biodra, uda, łydki bądź stopy (jednej lub obu kończyn), sugeruje to – jak już wspomniano – rwę kulszową. Poważniejszy, wymagający zwykle leczenia operacyjnego ucisk na nerwy w rdzeniu kręgowym objawiać się potrafi natomiast oprócz bólu także problemami neurologicznymi: drętwieniem, mrowieniem, zaburzeniami czucia, niedowładem czy osłabieniem siły mięśniowej w nogach, zaburzeniami w oddawaniu moczu i stolca lub zaburzeniami funkcji seksualnych. W postawieniu diagnozy pomaga ponadto ustalenie, czy w przypadku danego pacjenta mówić można o czynnikach sprzyjających rozwojowi dolegliwości bólowych w obrębie kręgosłupa lędźwiowego (jeśli nie, ich przyczyna leży być może np. po stronie układu moczowo-płciowego). Do owych czynników należą zaś: predyspozycje genetyczne i wady wrodzone;praca wymagająca wielogodzinnego siedzenia, stania, schylania się czy podnoszenia ciężkich przedmiotów lub narażająca na częste wibracje i wstrząsy ciała;uprawianie niektórych sportów – ale też brak aktywności fizycznej, przekładający się na słabe mięśnie brzucha, mięśnie przykręgosłupowe i zginacze bioder;nadwaga lub otyłość;ciąża – podczas której nie tylko zwiększa się masa ciała, ale też zmienia środek jego ciężkości;nieprawidłowa postawa, długotrwałe przebywanie w szkodliwej (czy choćby tylko tej samej) pozycji;zaawansowany wiek;choroby metaboliczne – zwłaszcza przyspieszająca degenerację struktur kręgosłupa cukrzyca i osteoporoza, w której niższa gęstość kości i osłabienie mięśni narażają na częstsze złamania, nawet przy stosunkowo niegroźnych upadkach;choroby takie jak zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa czy postępujące reumatoidalne zapalenie stawów;długotrwały stres, hipochondria, stany lękowe i inne problemy natury psychicznej – mogą bowiem skutkować nadmiernym napięciem lub przykurczem mięśni tudzież przybieraniem niewłaściwej postawy, a także neuropatią (zaburzenie przewodzenia informacji wzdłuż włókien nerwowych). Wykluczyć należy ponadto neuropatię wywołaną chociażby nadmiernym stosowaniem używek lub niektórych leków. Diagnostyka bólu w odcinku lędźwiowym kręgosłupa. Badania obrazowe Lekarz w trakcie wizyty nie tylko zapyta o powyższe kwestie, ale też wykona badanie pozwalające ocenić siłę mięśniową i odruchy w dolnej połowie ciała oraz stan korzeni nerwowych. W tym celu będzie dotykać skóry na zmianę tępym i ostro zakończonym przedmiotem, stukać młoteczkiem w ścięgna, jak również poprosi o zginanie i prostowanie kończyn czy unoszenie ich w pozycji leżącej. Jeśli specjalista nie stwierdzi występowania zaburzeń neurologicznych ani nie znajdzie podstaw do podejrzenia zmian urazowych, zapalnych lub nowotworowych, dalsza diagnostyka zazwyczaj nie jest konieczna. W przeciwnym razie pacjent skierowany zostaje na badania obrazowe, takie jak prześwietlenie rentgenowskie (RTG), tomografia komputerowa (TK) i rezonans magnetyczny kręgosłupa w odcinku lędźwiowym. RTG wykonuje się przede wszystkim po urazach oraz w podejrzeniu zmian nowotworowych i patologii w obrębie trzonów kręgów. Badanie służy ocenie struktur kostnych i z reguły przeprowadzane jest w różnych projekcjach (czyli np. z profilu i z przodu). Może też przybrać charakter spoczynkowy lub czynnościowy, kiedy to zdjęcia robi się również po zmianie pozycji, co pozwala przyjrzeć się stabilności kręgosłupa. Tomografia komputerowa kręgosłupa lędźwiowego jest o wiele bardziej dokładna, zleca się więc ją choćby wtedy, gdy rentgen nie przyniesie odpowiedzi na pytanie o przyczynę bólu kręgosłupa w odcinku lędźwiowym. Oprócz struktur kostnych TK pozwala zobaczyć także część tkanek miękkich. Procedura znajduje zastosowanie w diagnostyce stenozy kanału kręgowego, zmian urazowych, nowotworowych i zwyrodnieniowych, a także w ocenie przed- oraz pooperacyjnej. Z uwagi na wykorzystanie szkodliwego promieniowania jonizującego, i to w znacznie wyższej dawce niż podczas RTG, tomografia jest badaniem z wyboru głównie wtedy, gdy z jakiegoś powodu rezonans magnetyczny nie wchodzi w grę (np. dlatego, że pacjent ma wszczepiony rozrusznik serca – zob. „Rezonans magnetyczny a urządzenia elektroniczne, implanty i inne obiekty obecne w ciele”). Rezonans magnetyczny to najlepsza metoda badania kręgosłupa lędźwiowego, choć zarazem niestety najdroższa, najbardziej czasochłonna i najsłabiej dostępna. Zamiast promieniowania stosuje się w niej bezpieczne dla zdrowia promieniowanie magnetyczne i fale radiowe, dlatego też rezonansowi z praktycznie dowolną częstotliwością mogą poddawać się nawet kobiety w ciąży i dzieci, a badanie robione prywatnie nie wymaga skierowania. Na wysokiej jakości obrazach uzyskiwanych w drodze rezonansu magnetycznego zobaczyć można nie tylko kości i otaczające je tkanki miękkie, ale też naczynia krwionośne i rdzeń kręgowy. Z tego względu procedura okazuje się wyjątkowo przydatna w diagnostyce przepukliny krążka międzykręgowego. Doskonale uwidacznia również zmiany ropne, wysięk w stawach, krwiaki czy guzy. Warto wiedziećPodstawowym wskazaniem do wykonania badań obrazowych w trybie pilnym jest ostry ból kręgosłupa lędźwiowego z towarzyszeniem zaburzeń neurologicznych. Badania obrazowe zleca się jednak także w przewlekłych stanach bólowych – aby ukierunkować dalsze postępowanie, skorygować rehabilitację czy zakwalifikować pacjenta do operacji. Leczenie bólu kręgosłupa w odcinku lędźwiowym Istnieje wiele form terapii dolegliwości bólowych w odcinku lędźwiowym kręgosłupa. Ich dobór zależy przede wszystkim od natężenia tych dolegliwości oraz konkretnej patologii, która je wywołała. Dlatego właśnie tak ważne jest postawienie na wstępie odpowiedniej diagnozy. Farmakoterapia Niekiedy wystarczy tylko czasowo odciążyć kręgosłup, wypoczywając (nie należy jednak kłaść się do łóżka na dłużej niż 4-5 dni) i stosować apteczne środki przeciwbólowe lub przeciwzapalne (w formie tabletek, żelu bądź maści), ewentualnie też uspokajające lub rozluźniające mięśnie – dostępne bez recepty albo silniejsze, wydawane tylko z polecenia lekarza. Ten ostatni zlecić może także podanie leków w formie zastrzyku, bezpośrednio w miejsce występowania bólu. Profilaktyka Warto ponadto wdrożyć w konsultacji ze specjalistą odpowiednie ćwiczenia wzmacniające i rozciągające mięśnie czy techniki wykonywania niektórych czynności (jak kucanie zamiast schylania się w celu podniesienia cięższego przedmiotu), zadbać o prawidłową postawę na co dzień czy właściwe ułożenie ciała podczas snu oraz zrzucić nadprogramowe kilogramy. Podjęcie tego typu działań zmniejszy ryzyko nawrotu przykrych doznań ze strony kręgosłupa lędźwiowego w przyszłości. Rehabilitacja: fizyko- i kinezyterapia W poważniejszych sytuacjach po zażegnaniu fazy ostrej bólu – na tyle jednak szybko, by nie zdążył się on przekształcić w przewlekły zespół bólowy kręgosłupa – następuje kolejny etap leczenia, jakim jest rehabilitacja. Powinna ona obejmować jednocześnie kinezyterapię i fizykoterapię. Ta pierwsza to indywidualnie dobrane ćwiczenia ruchowe wykonywane najpierw przy wsparciu fizjoterapeuty, a potem kontynuowane w domu. Pod pojęciem fizykoterapii kryją się zaś zabiegi takie jak: ultradźwięki;TENS (elektrostymulacja);krioterapia (leczenie zimnem);laseroterapia;magnetoterapia – polegająca na umieszczeniu bolącego miejsca w silnym polu magnetycznym;hydroterapia – np. natryski, kąpiele, masaże wirowe;jonoforeza (miejscowe podanie leku transportowanego w głąb tkanek przy użyciu prądu elektrycznego). Konkretny rodzaj zabiegów dobiera się w zależności od rodzaju schorzenia oraz przy uwzględnieniu dotyczących danego pacjenta przeciwwskazań do poszczególnych odmian fizykoterapii. Tę ostatnią wraz z kinezyterapią uzupełnia się czasem też o serię masaży leczniczych. Zabiegi operacyjne Przeprowadzenie operacji chirurgicznej konieczne jest zaledwie u 0,5-2 proc. pacjentów doświadczających bólu w kręgosłupie lędźwiowym. Kwalifikują do niej zwłaszcza przesłanki takie jak: przepuklina krążka międzykręgowego, obecność guza bądź ropnia, ewentualnie zmian zwyrodnieniowych w stawach międzywyrostkowych z towarzyszącym niedowładem nogi, zatrzymaniem moczu lub zaburzeniami czucia w kończynie dolnej bądź okolicach krocza;niestabilne złamanie kręgosłupa;nasilony lub przewlekły zespół bólowy, którego nie jest w stanie złagodzić leczenie zachowawcze (o ile w badaniach obrazowych stwierdzono ucisk na korzenie nerwowe). Po zakończonym leczeniu operacyjnym monitorowanie stanu pacjenta zwykle nie jest niezbędne, o ile tylko nie obserwuje on nawrotów choroby. Te zaś niestety nie są aż tak rzadkie, bo choć zabieg chirurgiczny jest w stanie ustabilizować trzony kręgów i usunąć ciasnotę w kanale kręgowym, to nie wpływa na przyczynę problemu, jaką zazwyczaj bywa proces zwyrodnieniowy. Kluczowa jest więc implementacja w życiu codziennym wymienionych wcześniej działań profilaktycznych. Przeczytaj również: Ból kręgosłupa szyjnego – przyczyny, objawy, badania obrazowe Powyższy tekst ma charakter wyłącznie edukacyjny i nie może zastąpić profesjonalnej diagnozy czy porady. Pamiętaj: każdy przypadek jest inny i wymaga indywidualnej oceny. Tej zaś powinien dokonać lekarz dysponujący specjalistyczną wiedzą, doświadczeniem i wynikami badań konkretnego pacjenta. ból kręgosłupa Witam mam 26 lat i od dłuższego czasu lekko pobolewa mnie lewą stroną brzucha zdarza się to coraz częściej gdy na przykład dłużej stoję lub chodzę nieb jest to silny ból Ale nie jest to też przyjemny nie mam problemów z oddawaniem moczu czy inne tam boli to u dołu z lewej strony MĘŻCZYZNA, 25 LAT ponad rok temu Ból brzucha Interna Gastroenterologia

ból podbrzusza przy chodzeniu